Nakukuha natin ang mga gusto natin
Ngayon pag umiyak ka
Matutuyuan ka na lang ng luha
Nung bata ka
Pinipilit mo umiyak para mapansin ka
Ngayong malaki ka na
Kahit anong iyak mo dedma sila
Ganun yata talaga
Pag lumaki at nagkaisip na
Unti-unting nawawala
Ang pagkakapal ng mukha.
-----------
Ang tulang ito ay naisulat ko dahil napapansin ko na habang tayo'y lumalaki at nagkakaedad ay unti-unting nawawala ang ating pagiging bata.
Pagiging bata in a sense na hindi nahihiyang ipakita ang ating emosyon at nararamdaman. Ang curiosity o pagiging mausisa ay isang sangkap upang makamit ang ating hinahangad o pangarap sa buhay.
Don't be like most of the adults in living their life. I hope you get my point here and like this short poem of mine. Enjoy!
Free WEB Hosting!
No comments:
Post a Comment
Hello!
Thank you for taking the time to read my blog post. I would love to hear your thoughts, comments, or suggestions. Feel free to share your message below or above. Thanks again!